ไคฟง - ลั่วหยาง - เส้าหลิน

ทริปปิดเทอม ที่โรงเรียนมีให้เลือก 3 ที่ ปักกิ่ง ซีอาน ลั่วหยาง แต่เพราะมัวแต่ไปเที่ยว กลับมาคนจองไปปักกิ่งกับซีอานเต็มหมดแล้ว เหลือแต่ลั่วหยางที่เดียว ไม่มีทางเลือก

ออกจากเซี่ยงไฮ้ มุ่งสู่ลั่วหยางด้วยรถไฟ เป็นครั้งแรกที่นั่งตู้นอนที่เมืองจีน ทรมานมาก เป็นที่นอน 3 ชั้น แต่ละชั้นนั่งสบายๆไม่ได้ ต้องร่วมมือกันดันเตียงขึ้นหน่อยค่อยนั่งได้ โรงเรียนเราเหมาไปตู้นึงเต็มๆ แต่มันยังไม่พอ ต้องมีอีก 8 คนหลุดไปอีกขบวน แล้วกลุ่มเราดันเป็นกลุ่มที่หลุดมาด้วยน่ะสิ ต้องนั่งรถไฟกะคนจีนทั้งขบวน ทั้งกรน ทั้งขากถุยกันตลอดทาง T_T ล๊อคนึงมีเตียง 6 เตียง เรากับโยโกะดันอยุ่ท้ายแถวตอนที่เค้าแจกตัว เลยกลายเป็น 2 คนที่ต้องไปนอนท่ามกลางคนจีนอีก 4 คน โรงเรียนก็จัดที่ให้ดีมาก จองเอาเตียงกลาง 2 เตียง เตียงล่างก็มีคนนั่งกันเต็ม เก้าอี้เสริมตรงทางเดินก็มีใครไม่รู้มานั่งแล้ว เราเลยต้องไปเบียดๆกะเพื่อนอีกล๊อคนึง

ก่อนอื่นก็ไปเมืองไคฟง ไปไหว้ศาลเปาบุ้นจิ้น ก็ไม่มีอะไรมาก มีป้าย "เจิ้งต้ากวงหมิง" ประมาณ เที่ยงตรงโปร่งใส แล้วก็มีหุ่นขี้ผึ้งจำลองสภาพในศาลสมัยก่อน มีหวังเฉา หม่าฮั่น ฯลฯ และก็เครื่องประหารหัวต่างๆวางๆไว้ให้ถ่ายรูป

เสร็จแล้วก็ไปวัดม้าขาว เหมือนจะเป็นวัดใหญ่สมัยราชวงศ์ถัง สมัยนั้นศาสนาพุทธที่เมืองจีนรุ่งเรืองมาก มีวัดใหญ่ๆ + รูปสลักพระพุทธเจ้ามากมาย เมืองหลวงก็วนๆอยู่แถวนี้ ฉางอัน(ซีอาน) ลั่วหยาง ถ้าอ่านมังกรคู่สู้สิบทิศจะพอคุ้นๆ

แล้วก็ไปต่อกันที่หลงเหมิน มรดกโลก(อีกแล้ว)อีกแห่งหนึ่งของจีน เป็นหน้าผาที่ขนาบแม่น้ำ มีการแกะสลักเป็นระยะร่วม 1 กิโลเมตร (อ่านเพิ่มเติมได้ที่เวบผู้จัดการ)

ทางเข้าหลงเหมิน

ทางซ้ายเป็นแม่น้ำ ข้ามแม่น้ำไปก็เป็นผาแกะสลักอย่างงี้เหมือนกัน

เยอะมากๆ คนแกะนี่ขยันแกะจริงๆ

ตรงที่เป็นรูปแกะสลักที่ใหญ่ที่สุด
มีการบูรณะครั้งใหญ่สมัยบูเช็คเทียน บางคนก็บอกว่ารูปหน้าของพระพุทธรูปนี่ทำให้มีเค้าของพระนางบูเช็คเทียน

ต่อไปก็ไปวัดเส้าหลินกัน วัดเส้าหลินอยุ่ในหุบเขาทุรกันดาร สมัยก่อนมีสัตว์ร้าย โจรภูเขาเยอะ พระเลยต้องฝึกวิทยายุทธเพื่อให้ร่างกายแข็งแรงและไว้ป้องกันตัว สมัยต่อๆมาก็มีส่วนร่วมในการทำสงคราม แต่ปัจจุบันกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยว และหนทางสู่วงการบันเทิง ทั้งโชว์กายกรรมและการแสดงกำลังภายใน เจ็ทลีก็ศิษย์วัดเส้าหลินนะเนี่ย

หน้าวัด

จีวรพระสีสดใส ค่อนข้างรัดกุม ทะมัดทะแมง


รอบๆวัดจะมีโรงเรียนสอนกำลังภายในอยู่เต็มไปหมด แต่ละที่มีนักเรียนหลายร้อย/เป็นพันคน
เป็นโรงเรียนประจำหมด เช้าๆก็จะเรียนเหมือนโรงเรียนทั่วไป ตอนบ่ายก็จะออกมาฝึกวิทยายุทธกัน
พ่อแม่หลายๆคนที่ส่งมาก็เพราะหวังว่าซักวันนึงลูกจะได้ไปไกลถึงฮอลลีวู้ดแบบเจ็ท ลี บ้าง




ตอนไปแถวเส้าหลินนี่มีแต่คนบอกไว้ว่าอย่างไปมีเรื่อง / ต่อราคาของซี้ซั้วนะ
คนแถวนี้เค้ามีวิทยายุทธกันหมด มีเรื่องทีละได้หามส่งโรงพยาบาลแน่

หลังจากนั้นเราก็ไปริมแม่น้ำเหลือง (หวงโห)กัน
น้ำสีเหลืองข้นขลักสมชื่อจริงๆ กลางแม่น้ำมีเป็นเกาะดิน เกิดจากดินโคลนที่ไหลมาตามแม่น้ำมากระจุกกันอยู่
เค้ามีเรือให้นั่งไปวิ่งเล่นบนนั้นได้ด้วย


นี่อยู่บนดินกลางน้ำที่ว่า ดินเป็นดินเหนียวที่เหนียวมาก ถ้ากระโดดแรงๆมันจะเริ่มยืดหยุ่น โดดแล้วเด้งๆได้โดยไม่ทะลุลงไป


ไอ้ดินที่ว่านี่กว้างพอสมควรเลยนะ มีม้าให้ขี่วนรอบๆได้ด้วย


หลังจากนั้นก็ขึ้นกระเช้าไปชมแม่น้ำจากด้านบนได้
กระเช้าน่ากลัวมาก ไม่รุ้ว่าเคยมีหลุดตกลงไปมั่งเปล่า


ขึ้นมาถึงก็มาถ่ายรูปที่ระลึกกันนิดนึง

จบแล้วค่ะ ^^