นู๋หิ่นน์ อินโตเกียว พาเที่ยว 10 ชม. (2)

DESTINATION II: Imperial Palace

จากสถานี เดินออกไปนิดเดียว มองไปข้างหน้า โห มันช่างเป็นเวิ้งอันกว้างใหญ่ มองไปเห็นแต่สวน สนามหญ้าที่นี่เขี๊ยว เขียว มีต้นไม้ เป็นหย่อมๆ โล่งดี อยากให้กทม. มีอย่างนี้เยอะๆ กลางเมือง Imperial Palace เป็นที่ประทับของจักรพรรดิ ดังนั้นเค้าเลยข้ามคนนอกเข้า เดินชมได้แต่สวน
(แปลกใจมากเลย ทำไมดูรูปในกล้อง ชั้นไม่ได้ถ่ายรูปสวนมาอีกแล้ว!! เวนจิง)





อ่ะนะ ได้แค่เดินชม outer palace ขอบอกว่ากว้างมากกกกกกก ไม่รู้กี่ร้อยไร่ เดินออกมา

เดินมาถึง คลองสุดท้ายแหวนหน้ามองไป ท้องฟ้าเริ่มเปิด สวยจัง เอากล้องมาถ่ายรูป อยู่ดีๆ เอ๊ะ ทำไมหน้ามืด? รู้สึกเหมือนเข่าอ่อน หรือ พื้นดินมันทรุด? แหวนหน้ามองขึ้นไฟ โห เสาไฟสั่นเป็น ต้นตาลต้องลม แผ่นดินไหวนี่หว่า แต่ เอ ไฉนจึงไม่เห็นมีใครตื่นเต้น เอาวะ เดินต่อละกัน มุ่งหน้าเดินต่อไปยังแยกกินซ่า ย่านชอปปิ้งสุดหรู


DESTINATION III: GINZA
ที่สี่แยกกินซ่ามีตึกแปดชั้นชื่อว่า Sony Building ซึ่งเป็นอีกที่ที่เราอยากมา ตึกนี้มี แสดง products ของโซนี่ ทุกอย่างตั้งแต่เครื่องใช้ไฟฟ้า ถึง playstation ด้วยความที่เป็น loyal customer เราก็รีบดิ่งเข้าตึกไปทันที

ชั้นแรกไม่มีไร ชั้นสองเป็น พวก เครื่อง Hi-fi ชั้นสาม เป็นพวก เครื่องคอมพิวเตอร์ เสียดายไม่ได้ถ่ายรุปมาเลย! เพราะมัวแต่ตื่นเต้น และเป็นพิธีกรให้ คุณเตี่ยถ่ายวีดีโอ ไปถึงชั้นห้า มี display Aibo (หุ่นยนต์หมาอ่ะ) รุ่นใหม่ โห !!!! เจ๋งมาก น่ารักที่ซู๊ดดดดดดดดด สีขาว อยากๆได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (แค่ 180,000 เยนเองฮ่า ราคาปลอดภาษี - -‘)

เอารุป Aibo prototype ไปดูแทนละกัน


มัวแต่ตื่นเต้น เลยไม่ได้ถ่ายอย่างอื่นเลย

มีเครื่องเล่น mp3 ออกใหม่ อันเท่าเหรียญสิบบาท อ้วนๆ น่ารักดี ไม่แพงด้วย อยากได้ แต่ก็ข่มกิเลส เพราะตั้งแต่ซื้อน้อง clie มารู้สึก บาปในใจเพราะตกเป็นทาสโฆษณา หญิงสาวผู้มีอุดมการณ์อย่างนู๋หิ่นน์ต้องไม่พลาดซ้ำสอง

ออกจากแยกกินซ่า ตรงนี้มีสี่แยกใหญ่ ที่ไฟแดงจะแดงพร้อมกันเพื่อให้คนข้ามถนนได้ แปดทิศทาง





สีสันของกินซ่า

เดินๆ ต่อ ดูของ จิปาถะ ญี่ปุ่นนี่ของจุกจิกมันเยอะ ไปหมด กิเลศๆๆ ข่มไว้จ้ะ

เดินไปเรื่อย สุดท้ายก็ไปจบที่สถานีโตเกียว ตอนเกือบๆ ทุ่ม แหม คนเยอะจริงๆ rush hour เหรอยะ ไปถึงที่ขายตั๋ว คนขายชี้โบ้ ชีเบ้ ไรฟะ จะซื้อตั๋ว ไม่ขายได้ไง เดินไปอีกช่องนึงเจ้าหน้าที่บอก รถไฟไม่วิ่ง แผ่นดินไหว เฮ้ย จริงดิ! แล้วกรูจะกลับไงฟะ หารถเมล์ ได้ความว่า the last bus to the narita has left อ้าว เวนๆๆๆ ซวยแล้ว แล้วจะกลับไงล่ะ สงสัยคงได้นอนโตเกียว แต่คุณเตี่ยไม่ยอม สุดท้าย คุณเตี่ยวิ่งไปแย่งแท๊กซี่มาจากกลางถนนจากผู้หญิงคนนึง เราแบบขายหน้ามาก คุณพ่อ ชียืนด่าใหญ่ (แต่เอาวะ ฟังไม่ออก ไม่เป็นไร อิอิ ไม่งั้นไม่มีรถกลับ) คนยืนรอเป็นร้อย

ถึง โรงแรม หมดค่าแท๊กซี่ไป 21000 เยน (ถี่ลอดตาช้างจริงๆ กระกูลเรา)

กินข้างเย็นที่ร้านอาหารของโรงแรม (ไม่หร่อยเลย แพงด้วย สู้กลางวันไม่ได้) เดินไปเบียร์ การ์เดน ข้าง ๆโรงแรม (แต่ไม่ได้กิน ฮื้อๆๆ พ่อไม่ให้กิน)

============หมดวัน=============