Nepal 1: 9 ชั่วโมงหรรษา เหิรฟ้าไปเนปาล

ไปเนปาลรอบนี้ระทึกตั้งกะวันแรกที่ไป ...ตามกำหนดการเครื่องต้องออกบ่ายสอง ...ทัวร์นัดเที่ยงตรง สมาชิกก็มากันพร้อมหน้า...แต่..เอ...บ่ายโมงกว่าก็แล้ว กระเป๋ายังไม่โหลดเลยแฮะ จะเข้าไปเดินเล่นได้มะเนี่ย ?? สรุปว่าเครื่องดีเลย์ไปเป็นบ่ายสามโมงกว่าๆ... แอบเซ็งนิดนึง แต่ไม่เป็นไรๆ ไปหาไรกินก่อนละกัน

ลืมบอกว่าทริปนี้เหมือนจะเป็น trekking ที่แบบว่าลุยๆหน่อย แต่ละคนแบกของสำหรับอาทิตย์นึงมาใส่เป้ใบเดียว หรือไม่ก็ใบไม่ใหญ่มาก ..เรากะอิ๋วนี่ประเภทบ้าหอบฟาง กะไม่มีกระเป๋าเล็ก เลยเอากระเป๋าล้อลากแบบใบใหญ่หน่อยไป กะว่าถ้าซื้อไรเพิ่มก็โยนใส่กระเป๋าได้ง่ายๆ ไปถึงนี่กลายเป็นกระเป๋า 2 ใบใหญ่สุด ..เล็กกว่าของหัวหน้าทัวร์คนเดียว ..เหอๆๆๆ กระเป๋าเราใบเดียวยังใหญ่กว่าใบที่เค้ามากันเป็นคู่อีกนะเนี่ย นอนตั้ง 7 คืน ถ้าเป็นทัวร์อื่นนี่เรียกกว่าใบเล็กแล้วนะ


ไปซื้อเบอร์เกอร์คิงมากินซะอิ่ม แล้วก็เดินกลับมาหาหัวหน้าทัวร์ ...สรุปว่าตอนนี้เครื่องเปลี่ยนเวลาออกเป็นห้าโมงเย็นแล้ว ....แป่ว...... แล้วจะทำอะไรฟะนั่น !!!! เท่านั้นไม่พอ หัวหน้าแจก voucher กินฟรีมาอีกคนละ 150 บาท รวม 4 คนก็ 600.... แป่วอีกรอบ ...แบบว่ากินอิ่มแล้วอ่ะ (Y_Y)

ไม่มีอะไรทำจัด เลยไปนั่งเล่นที่เบอร์เกอร์คิงเหมือนเดิม (เราซื้อมาชุดนึงแต่กินไปครึ่งนึงแล้วอิ่ม เลยเก็บที่เหลือไว้ ส่วนไอ้อิ๋วกินเฟรนซ์ฟรายด์หมด แต่ไม่ยอมกินเบอร์เกอร์จะเก็บไปเนปาลเพราะกลัวที่นั่นไม่มีอะไรกิน) สุดท้ายซักเกือบๆ 4 โมงก็ซื้อสปาเกตตี้มาแบ่งกันกินกะอีกรอบ ซื้อน้ำเปล่าตุนไว้ซะหน่อย แล้วเจกะกางก็หาไรกินอีกเล็กน้อย แต่ก็ยังเหลือเงินอีก 150 เลยเอาไปให้ฝรั่งคนที่เดินมาแถวนั้นไป

ระหว่างเดินเล่นอยู่ก็โทรหาบรรดาเพื่อนรักทั้งหลาย ทุกคนถามเป็นเสียงเดียวกันว่า
"นี่แกยังไม่ไปอีกหรอวะ" พร้อมระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น...เหอๆๆๆ
.....ขากลับจะถึงเมืองไทยกี่โมงฟะเนี่ย ?????.......

เดินเล่นใน duty fee อยู่ชาตินึง ชักเมื่อย ..ไปนั่งรอต่อดีกว่า 4 โมงครึ่งมาถึงที่ gate เรียบร้อย ยังไม่มีเครื่องบินของ R0yal Nepal มาจอดเลย .. 5 โมงนี่จะได้ไปมะเนี่ย ?? ลุ้นอยู่ถึง 4 โมง 50 เครื่องบินก็ร่อนลงมาพร้อมทีมทำความสะอาดที่ถืออุปกรณ์เตรียมพร้อมอยู่ที่ลานบิน..เหอๆๆ ...

ซัก 5 โมงครึ่งเครื่องก็ออก (ทำเวลาดีมาก เพราะต้องเผื่อเวลาทำความสะอาดด้วย) ..อีกซัก 3 ชั่วโมง (ประมาณ 20.30 น.)ก็จะถึงเนปาลละ แอร์เอาอาหารมาเสิร์ฟ รสชาติเฟ่ยมาก กินไม่ค่อยจะได้เลย แต่ไอ้อิ๋วที่กลั๊วกลัวว่าจะกินอาหารเนปาลไม่ได้นี่กินหมดถาดเรียบร้อย (^^) ก็แกดันสั่งอันที่มันไม่อร่อยนี่ ของชั้นเป็นข้าวไก่ผัดแบบจีนๆ อร่อยใช้ได้

ข้าวของไอ้อิ๋ว (ที่ดูน่ากินกว่าที่เราสั่งตั้งเยอะ)

ตั้งหน้าตั้งตารอจนหลับ ..ตื่นมาดูนาฬิกาก็ เอ๊....4 ชั่วโมงแล้วนี่หว่า ทำไมยังไม่ลงซะทีน้อ ... เครื่องก็ตกหลุมอากาศจั๊ง... แปปๆๆก็ไฟคาด belt ขึ้น เดี๋ยวก็ดับ เดี๋ยวก็ขึ้นใหม่ จะมีอะไรมั๊ยเนี่ย ?? รอจนหลับไปอีกรอบ แล้วตื่นมาอีกทีตอนกัปตันประกาศว่าตอนนี้สภาพอากาศไม่ดี เอาเครื่องลงจอดไม่ได้ ต้องไปจอดพักเครื่องที่นิวเดลีก่อน ...เอ่อ.... พูดไม่ออก ...ถามแอร์เพื่อความชัวร์ซะหน่อย ก็ได้คำตอบมาว่า
"เดี๋ยวต้องรอให้อากาสดีก่อนแล้วค่อยกลับไป แต่ถ้าอากาศไม่ดีขึ้น เราคงต้องนอนพักที่อินเดียคืนนึง"
..เอ่อ... เนปาลเคอร์ฟิวอยู่ ...ไหนๆก็ไหนๆ เที่ยวอินเดียมันเลยดีมะ ?? 555

สุดท้ายพอถึงนิวเดลีก็มีประกาศอีกรอบว่าขอพักเติมน้ำมัน 45 นาที แล้วใช้เวลาอีกชั่วโมงครึ่งบินกลับกาฐมัณฑุ ...ระหว่างรออยู่บนเครื่องพวกเราก็ลั้ลลาลุกขึ้นมาคุยกันมั่ง จะเดินยืดเส้นยืดสายมั่ง แอร์ก็โคตรดุ แบบว่าห้ามลุกไปไหนเลย เราลุกขึ้นมานั่งบนที่วางแขน จะหันหน้าหันหลังไปคุยกะคณะทัวร์ที่อยู่รอบๆซะหน่อยก็เจอดุซะ ....ทำไมต้องเข้มงวดขนาดนั้นก็ไม่รู้ ..ใจร้ายจัง (Y_Y) แค่ยืนตรงที่นั่งมันยังเดินมาดุเลย ทีพวกฝรั่งหนุ่มๆเดินไปเดินมาไม่เห็นว่าซักคำ ลำเอียงสุดๆ

บรรยากาศระหว่างรอเติมน้ำมัน
ก็ถือโอกาสนี้ทำความรู้จักกะเพื่อนร่วมทริปไปเลย (^^)

แอบวุ่นวายเล็กน้อย

ว่างๆเอา cubic มาเล่น แล้วคุณฝรั่งเดินมาขอเล่นด้วย
ใช้เวลาแป๊ปเดียว ...เล่นได้ครบทุกหน้าเรียบร้อย ...เราเล่นอยู่ชาตินึงยังไมได้เลย ..เหอๆๆ

รอน๊าน นาน ชักหิว เลยเอาเบอร์เกอร์ที่เหลือมากินจนหมด แต่ไอ้อิ๋วยังมีพลังอาหารเนปาลอยู่ เลยยังเก็บรักษาเบอร์เกอร์คิงตอนเที่ยงไว้อย่างดี (ไม่ต้องรายงานสถานการณ์เบอร์เกอร์ชั้นทุกบ่อยก็ได้)

24.00 ออกเดินทางจากอินเดีย
01.30 ของวันรุ่งขึ้นก็ถึงเนปาลโดยสวัสดิภาพ
ซักประมาณ 02.30 ก็เอากระเป๋ามาเรียบร้อย (พนักงานตรวจคนเข้าเมืองตรวจเร็วมากๆ คาดว่าจะรีบไปนอนต่อ)รวมเวลาคลาดเคลื่อนจากกำหนดการเดิมทั้งสิ้น 9 ชั่วโมงพอดิบพอดี 12ชั่วโมงต่างหาก เครื่องดีเลย์3ชั่วโมงกะอยู่บนเครื่องอีก9ชั่วโมง จริงๆมันควรจะเป็นการเดินทาง 3 ชั่วโมงนะเนี่ย

สนามบินกาฎมัณฑุตอนตีหนึ่งครึ่ง

ขึ้นรถไปโรงแรม ตอนนี้ที่นี่ยังเคอร์ฟิวอยู่ คนห้ามออกมา มีตำรวจถือปินรักษาการณ์อยู่เต็มถนน ประมาณว่าต้องจ้างตำรวจมานั่งบนรถด้วย จะได้แน่ใจว่ารถเราเป็นรถท่องเที่ยวจริงๆ หน้ารถต้องมีป้ายใหญ่ๆเขียนว่า tourist only พร้อมบอกเส้นทางที่จะเดินทางด้วย .. ระหว่างทางนี่ดูน่ากลัวมากๆ แบบว่าเหมือนบ้านเมืองในภาวะสงครามเลย แบบว่าบ้านเก่าๆ มีตำรวจถือปืนเป็นจุดๆ แล้วอยู่ๆดันเจอเรียกตรวจอีก ตำรวจถือปืนยาวเดินขึ้นมาดูบนรถ ..ระทึกๆๆๆ ...

รถทัวร์สาธารณะ

ซักตีสอง เวลาท้องถิ่น (ช้ากว่าไทย 1.15 ชั่วโมง) ก็ถึงถนนหน้าโรงแรม ..ไกด์ท้องถิ่นชื่อดูบ้า บอกว่ารถเราไปจอดหน้าโรงแรมไม่ได้ เพราะอยู่ในซอย ต้องลงจาถรถที่ถนนใหญ่ แล้วลากกระเป๋าเดินเข้าไปเอง ...เอ่อ...นะ

อาหารเย็นเตรียมพร้อมไว้ให้เรียบร้อย (ก็ตามโปรแกรมควรจะเป็นอาหารตอน 6 โมงเย็น) แล้วแต่ศรัทธาว่าใครอยากกินมั๊ย ...ขอนอนดีกว่านะ ...ใช้พลังงานหมดไปกะการระทึกขวัญ ..(^^) กินมากี่มื้อแล้วล่ะตั้งแต่อยู่ดอนเมืองเนี่ย

ห้องนอนที่ทาเมล

ห้องน้ำในห้องพัก

ปล. ลืมบอกว่าต้องหอบกระเป๋าไปที่ห้องเอง ..โชคดีมากได้ห้องชั้น 2 ห้องแรก

อ่านตอนต่อไป >>>>>